Het is een ware kunst om zonder oordeel te zijn.

zie dit bloempje toch eens stralen

mooi en krachtig in het licht

totdat zij een ikje krijgt

dat zegt ach jee het is geen gezicht

mijn blaadjes zijn te klein van vorm

mijn steel is veel te lang

wat zal een ander er van vinden

help ik voel me o zo bang

ook voel ik me zo heel alleen

geen medebloemen of groen gras

ben ik geliefd word ik gezien

ik wou dat ik een ander was

en zo piekert ze maar verder

het ikje heeft haar in zijn macht

totaal gevangen in het denken

heeft zij geen weet meer van haar pracht

één ding dat is zeker

ja waarachtig en gewis

het is een grote zegen

dat dit bloempje ikloos is